Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu wydanym w trybie prejudycjalnym z 19 maja 2022 r. w sprawie C-569/20 Spetsializirana prokuratura stwierdził, że artykuł 8 i 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym należy interpretować w ten sposób, że w sprawie oskarżonego, którego miejsca pobytu właściwe organy krajowe pomimo poczynionych w rozsądnym zakresie starań nie zdołały ustalić i któremu organy te nie zdołały w związku z tym przekazać informacji dotyczących toczącego się przeciwko niemu procesu, może odbyć się rozprawa oraz – w stosownym wypadku – może on zostać skazany w trybie zaocznym.

W taki wypadku –  co do zasady – powinien mieć on możliwość bezpośredniego powołania się po doręczeniu mu wyroku skazującego na przyznane w tej dyrektywie prawo do wznowienia postępowania lub do skorzystania z równoważnego środka prawnego prowadzącego do ponownego rozpatrzenia istoty sprawy w jego obecności. Jednak oskarżonemu można odmówić tego prawa, jeżeli z precyzyjnych i obiektywnych przesłanek wynika, że otrzymał on wystarczające informacje, aby wiedzieć, że w jego sprawie odbędzie się rozprawa, a w drodze rozmyślnych działań i z zamiarem uchylenia się od wymiaru sprawiedliwości uniemożliwił on organom urzędowe powiadomienie go o rozprawie.

Jeżeli chodzi o powiadomienie o rozprawie i o skutkach niestawiennictwa, Trybunał uściślił, że to do danego sądu krajowego należy ustalenie, czy względem zainteresowanego wystawiono dokument urzędowy, wymieniający jednoznacznie datę i miejsce rozprawy oraz, należy  ustalenie, czy dokument ten został doręczony we właściwym czasie, tak aby umożliwić zainteresowanemu skuteczne przygotowanie obrony, jeżeli zdecyduje się on wziąć udział w rozprawie. TSUE uściślił, że wykładnia ta respektuje prawo do rzetelnego procesu zapisane w art. 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i w art. 6 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Więcej: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=CELEX%3A62020CJ0569&qid=1656699967920