Wyrok Trybunału w sprawie C-344/20 | S.C.R.L. – dotyczy stroju o wydźwięku religijnym.
Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że wewnętrzny regulamin przedsiębiorstwa, zakazujący noszenia widocznych symboli religijnych, światopoglądowych lub duchowych, nie stanowi przejawu dyskryminacji bezpośredniej, jeśli jest stosowany w sposób ogólny i bez rozróżnienia wobec ogółu pracowników.
W ocenie Trybunału, religię i przekonania należy traktować jako jedną i tę samą przyczynę dyskryminacji. Inne rozwiązanie naruszałoby ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy przewidziane w prawie Unii, a konkretnie przepisy dyrektywy 2000/78. Religię i przekonania należy traktować jako jedną i tę samą przyczynę dyskryminacji. Inne rozwiązanie naruszałoby ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy przewidziane w prawie Unii.
Orzeczenie dotyczyło sporu, który toczy się od 2018 r. między L.F., muzułmanką noszącą chustę islamską, i S.C.R.L., spółką zajmująca się zarządzaniem lokalami socjalnymi. Spór dotyczy nieuwzględnienia wniosku L.F. o przyjęcie jej na staż. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej L.F. zapowiedziała, że nie zdejmie chusty, aby podporządkować się polityce neutralności, jaką w swojej działalności kieruje się S.C.R.L., i która została zapisana w jej regulaminie pracy. Jej wniosek został oddalony. Po ponownym złożeniu wniosku o odbycie stażu S.C.R.L, tym razem proponując, że będzie nosić inny rodzaj nakrycia głowy. Jej wniosek ponownie został oddalony z uwagi na to, że w pomieszczeniach S.C.R.L. nie jest dozwolone noszenie jakiegokolwiek nakrycia głowy, bez względu na to, czy jest to czapka, kapelusz, czy chusta.
L.F. zgłosiła niezależnemu organowi publicznemu ds. zwalczania przejawów dyskryminacji w Belgii, że padła ofiarą dyskryminacji, a następnie wniosła do francuskojęzycznego sądu pracy w Brukseli powództwo o zaniechanie naruszeń, twierdząc, że odmowa zawarcia z nią umowy o staż była, pośrednio lub bezpośrednio, podyktowana jej przekonaniami religijnymi, co stanowi przejaw naruszenia przez S.C.R.L. przepisów ogólnej ustawy antydyskryminacyjnej.
Sąd pracy w Brukseli zwrócił się do Trybunału z pytaniem, czy pojęcia „religii lub przekonań”, którym posługuje się dyrektywa dotycząca równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, należy interpretować w ten sposób, że stanowią one dwa aspekty tego samego chronionego kryterium, czy też są one dwoma odrębnymi kryteriami. Sąd odsyłający dąży również do ustalenia, czy zakaz noszenia symbolu lub stroju o wydźwięku religijnym, zawarty w regulaminie pracy S.C.R.L., stanowi przejaw bezpośredniej dyskryminacji ze względu na religię.
Trybunał wyjaśnił, że art. 1 dyrektywy 2000/78 należy interpretować w ten sposób, że pojęcia „religii lub przekonań”, którymi ten przepis się posługuje, stanowią jedną i tę samą przyczynę dyskryminacji, obejmującą zarówno przekonania religijne, jak i przekonania światopoglądowe czy duchowe. Podkreślił, że prawo Unii nie stoi na przeszkodzie temu, by oceniając istnienie uzasadnienia dyskryminacji pośredniej, sąd krajowy przyznawał, w ramach wyważania rozbieżnych interesów, większe znaczenie interesom związanym z religią lub przekonaniami niż interesom wynikającym w szczególności z wolności prowadzenia działalności gospodarczej, pod warunkiem, że wynika to z jego prawa krajowego.